295 total views

Ο Piergrigorio Welby είναι ένας άνδρας 60 ετών που πάσχει από μυϊκή δυστροφία, μια κληρονομική νόσο η οποία χαρακτηρίζεται από βαθμιαίο εκφυλισμό του μυϊκού συστήματος. Ο Welby διαπιστώθηκε ότι πάσχει από τη νόσο όταν ήταν έφηβος, είναι καθηλωμένος στην αναπηρική καρέκλα από τα 33 του και σήμερα δεν μπορεί πια ούτε να μιλήσει, ούτε να φάει, ούτε να αναπνεύσει χωρίς βοήθεια. Η επιστολή που απέστειλε ο Welby στον νεοεκλεγέντα πρόεδρο της Ιταλίας Georgio Napolitano, αιτούμενος τη νομιμοποίηση της ευθανασίας έτσι ώστε να του επιτραπεί να δώσει τέρμα στη ζωή του, συγκλόνισε τη γείτονα χώρα. Απαντώντας στην επιστολή ο πρόεδρος σημείωσε: «Δέχθηκα το μήνυμά σας του τραγικού πόνου με ειλικρινή κατανόηση και αλληλεγγύη» και προσέθεσε ότι αυτό θα πρέπει να «οδηγήσει σε έναν ουσιώδη και διεξοδικό διάλογο» καθώς «η μόνη μη δικαιολογημένη θέση θα ήταν η σιωπή» γύρω από το θέμα.

Και ενώ η Ιταλία, στην οποία προς το παρόν η ευθανασία απαγορεύεται, αναγκάζεται εκ των πραγμάτων να συζητήσει το θέμα ανοιχτά, η γειτονική της Ελβετία έχει εδώ και χρόνια γίνει ο προορισμός επιλογής για Ευρωπαίους που θέλουν να πεθάνουν. Στην κλινική Dignitas η οποία εδρεύει στη Ζυρίχη και διευθύνεται από τον νομικό Ludwig Minelli, περισσότερα από 70 άτομα έχουν καταπιεί το κοκτέιλ βαρβιτουρικών που μέσα σε δύο ως πέντε λεπτά τούς στέλνει, μέσω ενός βαθέος ύπνου, στο ταξίδι που δεν έχει επιστροφή. Ερμηνεύοντας τον ελβετικό νόμο που καταδικάζει όποιον βοηθά στον τερματισμό της ζωής κάποιου άλλου από προσωπικό συμφέρον, όλοι οι εργαζόμενοι στην κλινική είναι εθελοντές.

Ως σήμερα η Dignitas, η οποία φαίνεται ότι είναι πολύ δημοφιλής στη Βρετανία καθώς 54 βρετανοί πολίτες αξιοποίησαν τη δυνατότητα που τους παρείχε, περιόριζε τη δραστηριότητά της σε άτομα που έπασχαν από χρόνια νοσήματα και των οποίων η κατάσταση περιόριζε την αυτονομία τους. Καθώς η ευθανασία απαγορεύεται από τον ελβετικό νόμο, ο οποίος όμως επιτρέπει την υποβοηθούμενη αυτοκτονία, βασική προϋπόθεση ήταν η πνευματική διαύγεια των ασθενών. Με άλλα λόγια, οι μελλοθάνατοι έπρεπε να γνωρίζουν ακριβώς τι θέλουν να κάνουν και ελάμβαναν οι ίδιοι το κοκτέιλ φαρμάκων που τους ετοίμαζαν οι εθελοντές νοσοκόμοι της Dignitas.

Εκτός από την Ελβετία, η υποβοηθούμενη αυτοκτονία για ασθενείς τελικού σταδίου επιτρέπεται ακόμη στην Ολλανδία, στο Βέλγιο και στην Πολιτεία του Ορεγκον στις ΗΠΑ. Ωστόσο στην Ελβετία το θέμα ανακινείται εκ νέου: το ανώτατο δικαστήριο της χώρας θα κληθεί τον ερχόμενο μήνα να αποφανθεί για το δικαίωμα στον θάνατο ασθενούς με διπολική διαταραχή. Μια θετική έκβαση του συγκεκριμένου αιτήματος θα άνοιγε ένα τεράστιο θέμα, καθώς ασθενείς με κάθε είδους ψυχιατρική νόσο θα μπορούσαν να ζητήσουν τον θάνατό τους.

Τα ζητήματα είναι πολλά, χωρίς καν να αγγίξει κανείς το ηθικό και θρησκευτικό μέρος της υπόθεσης. Το σημερινό αφιέρωμα των «Νέων Εποχών» θέτει το ερώτημα «Είναι δικαίωμα ο θάνατος;», ζητώντας την άποψη πανεπιστημιακών και ειδικών επί του θέματος.

* Πηγή : Σουφλέρη Ιωάννα Α., To BHMA