302 total views

Τα διαδικτυακά προγράμματα οργανωμένης θεραπείας ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια στο Ιnternet και προσφέρουν εναλλακτικές λύσεις για τη διακοπή του καπνίσματος, την αντιμετώπιση της κατάθλιψης, της φοβίας,του διαβήτη,ακόμη και την απεξάρτηση των νηπίων από την πάνα!

Το ηλεκτρονικό «ντιβάνι» έχει μεγάλη πέραση τώρα τελευταία: και καλά αποτελέσματα και μηδενικά έξοδα!

 

Αν θέλετε να εξαλείψετε την εξάρτηση από τη νικοτίνη καταργήστε τις κλινικές για το κόψιμο του καπνίσματος, υποστήριζε ένα άρθρο στο περιοδικό «Τhe Lancet» το 1985. Το επιχείρημα δεν ήταν ότι οι κλινικές είναι αναποτελεσματικές αλλά ότι είναι υπερβολικά ακριβές ώστε να είναι προσιτές στους πολλούς. Ισως όμως υπάρχει άλλος τρόπος να εξοικονομήσει κανείς χρήματα και να προσεγγίσει τους χιλιάδες ανθρώπους που υποφέρουν από ασθένειες οι οποίες σχετίζονται με το κάπνισμα: το Διαδίκτυο. Η ΗealthΜedia στο Αν Αρμπορ του Μίσιγκαν ακολουθεί αυτήν ακριβώς την οδό, και με εντυπωσιακά αποτελέσματα. Η τελευταία έκδοση του προγράμματος Βreathe που έχει σχεδιάσει, συνδυαζόμενη με παράλληλη χρήση επιθεμάτων νικοτίνης, σημειώνει ποσοστά επιτυχίας ανάλογα με αυτά της ομαδικής ψυχοθεραπείας.

Προγράμματα e-γείας 
Το Βreathe είναι ένα από τα λεγόμενα προγράμματα e-health- ή «ηλεκτρονικά προγράμματα Υγείας»- τα οποία χρησιμοποιούν την τεχνολογία του Ιnternet για να αλλάξουν τον τρόπο με τον οποίο σκέφτονται ή συμπεριφέρονται οι ασθενείς. Αν το επτάχρονο παιδί σας εξακολουθεί να λερώνεται, ένα ηλεκτρονικό πρόγραμμα Υγείας, το UCan-Ρoop-Τoo , δοκιμάζεται αυτή τη στιγμή κλινικά ώστε να διαπιστωθεί αν μπορεί να βοηθήσει παιδιά με αυτό το πρόβλημα. Εχετε προβλήματα διαβήτη; Ισως ο γιατρός σας σύντομα σας συστήσει το ΒGΑΤhome, ένα πρόγραμμα εκπαίδευσης των ασθενών για τα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα τους. Εχετε κατάθλιψη; Δοκιμάστε το ΜoodGym, έναν διαδικτυακό τόπο ελεύθερης πρόσβασης με 250.000 χρήστες από 207 χώρες και συστάσεις από την αμερικανική Αεροπορία. Υπό ανάπτυξη βρίσκονται επίσης προγράμματα για την αντιμετώπιση σοβαρότερων ψυχικών παθήσεων, όπως η διπολική διαταραχή.

Τα περισσότερα προγράμματα e-health βασίζονται στη Γνωσιακή Συμπεριφορική Ψυχοθεραπεία, η οποία ενθαρρύνει τους ανθρώπους να αλλάξουν τα συναισθήματα και τη συμπεριφορά τους, αλλάζοντας τον τρόπο σκέψης τους. «Η διαχείριση των ασθενειών είναι κατά 50% συμπεριφορική» δηλώνει ο Βίκτορ Στρέτσερ, διευθυντής του Κέντρου Επικοινωνιακών Ερευνών Υγείας του Πανεπιστημίου του Μίσιγκαν στο Αν Αρμπορ και ιδρυτής της ΗealthΜedia. Τα προγράμματα e-health προσφέρουν τη δυνατότητα διεξαγωγής συνεδριών που κανονικά κοστίζουν 500 ευρώ στην τιμή των 25 σεντς για κάθε θεραπευόμενο και «τη γνώση ότι μπορείς να φθάσεις εκατομμύρια ανθρώπους» τονίζει ο ειδικός.

Πώς λειτουργούν 
Το μόνο που χρειάζεται είναι πρόσβαση σε έναν υπολογιστή με γρήγορο Ιnternet. Αφού συνδεθούν για πρώτη φορά, οι χρήστες εξετάζονται συνήθως μέσω ενός ερωτηματολογίου. Το πρόγραμμα μπορεί να κρίνει ότι κάποιοι από αυτούς δεν θα ωφεληθούν από τη θεραπεία που προσφέρει ή ότι χρειάζονται επειγόντως βοήθεια, οπότε θα τους συστήσει να επισκεφθούν κάποιο γιατρό διά ζώσης. Οσοι γίνονται δεκτοί περνούν από μια σειρά από εκπαιδευτικές ενότητες και ασκήσεις ειδικά σχεδιασμένες για τις ατομικές τους ανάγκες. Οι χρήστες συμπληρώνουν ερωτηματολόγια για τον έλεγχο της προόδου τους και δέχονται προσωπικές οδηγίες. Για παράδειγμα το Shuti, ένα πρόγραμμα για τη θεραπεία της αϋπνίας, συστήνει συγκεκριμένες ώρες ύπνου με βάση τις πληροφορίες που οι χρήστες εισάγουν στο ημερολόγιο ύπνου τους.

Σε ορισμένες περιπτώσεις οι ασθενείς καλούνται να δώσουν αποτελέσματα εξετάσεων. Το ΒGΑΤhome, για παράδειγμα, ζητεί από τους χρήστες του να αναφέρουν τις πολύ υψηλές ή πολύ χαμηλές τιμές σακχάρου στο αίμα τους. Τα αρχεία χρησιμοποιούνται για να βοηθήσουν τους ασθενείς να αναγνωρίζουν μόνοι τους τα δείγματα των υπερβολικά υψηλών ή υπερβολικά χαμηλών τιμών σακχάρου τους όπως, για παράδειγμα, η εφίδρωση. Κάποιες φορές οι χρήστες μπορούν επίσης να συμμετάσχουν σε online ομάδες υποστήριξης ή να παρακολουθήσουν βιντεοσκοπημένες συζητήσεις μεταξύ γιατρών και άλλων ανθρώπων με το ίδιο πρόβλημα. Για να δώσουν χρόνο στους ασθενείς να αφομοιώσουν και να εφαρμόσουν τα όσα έμαθαν, τα προγράμματα λειτουργούν σταδιακά, ανά εβδομάδες ή και μήνες. Το U-Can-ΡoopΤoo ανταμείβει τα παιδιά που έχουν ολοκληρώσει μια ενότητα με εκπαιδευτικά ηλεκτρονικά παιχνίδια: σε ένα από αυτά, τα παιδιά «πυροβολούν» απειλητικά περιττώματα που τους επιτίθενται. Η ιατρική παρουσία ποικίλλει: σε κάποια προγράμματα είναι μηδενική, σε άλλα υπάρχει συχνή επαφή με έναν ψυχολόγο ή γιατρό μέσω email ή τηλεφώνου. Τα προγράμματα με έντονη ιατρική παρουσία είναι πιο ακριβά και χρονοβόρα. «Από τη στιγμή που εισάγει κανείς τον ανθρώπινο παράγοντα, ο αριθμός των ατόμων στον οποίο μπορεί να φθάσει η θεραπεία μειώνεται δραματικά» λέει ο Λι Ρίτερμπαντ, ψυχολόγος του Πανεπιστημίου της Βιρτζίνιας, ο οποίος ανέπτυξε με την ομάδα του το Shuti, το U-Can-Ρoop-Τoo και το GΒΑΤhome.

Κυβερνητικό ενδιαφέρον 
Οι κυβερνήσεις και οι ασφαλιστικές εταιρείες βλέπουν με ενδιαφέρον τα προγράμματα του είδους ως μια χαμηλού κόστους προσέγγιση της δημόσιας υγείας. Πριν από δύο χρόνια το Βρετανικό Εθνικό Ινστιτούτο Υγείας και Κλινικής Αριστείας έγινε το πρώτο κανονιστικό σώμα που αποδέχθηκε τα ehealth όταν ενέκρινε το FearFighter, ένα πρόγραμμα για την καταπολέμηση του πανικού και της φοβίας, και το Βeating the Βlues για την αντιμετώπιση της ελαφράς ως μέτριας κατάθλιψης. Το Βeating the Βlues εγκρίθηκε, αφού κλινικές δοκιμές έδειξαν ότι οι ασθενείς που ολοκλήρωσαν το πρόγραμμα σε οκτώ συνεδρίες σε υπολογιστή στο γραφείο του γιατρού τους (τώρα διατίθεται και κατ΄ οίκον) είχαν λιγότερη κατάθλιψη είτε έπαιρναν παράλληλα αντικαταθλιπτικά είτε όχι. «Υπάρχουν πλέον αρκετά στοιχεία που αποδεικνύουν ότι τα προγράμματα e-health λειτουργούν, είναι όμως σημαντικό κάθε πρόγραμμα να αξιολογείται ξεχωριστά με κλινικές δοκιμές» λέει η ερευνήτρια ψυχολόγος Τζούντιθ Πράουντφουτ του Ινστιτούτου Βlack Dog του Σίδνεϊ της Αυστραλίας, επικεφαλής της ανάπτυξης του Βeating the Βlues. Η ψηφιακή φύση των e-health προσφέρεται ιδιαίτερα για την έρευνα και οι σχεδιαστές των προγραμμάτων τη χρησιμοποιούν για να βελτιώσουν τις θεραπείες τους. Οσον αφορά το μέλλον, αρκετές ομάδες διερευνούν τρόπους ώστε να χρησιμοποιήσουν το Διαδίκτυο για να εντοπίσουν προβλήματα ψυχικής υγείας. Ενα παράδειγμα είναι το Ε-couch, ένα πειραματικό πρόγραμμα που ξεκίνησε πρόσφατα και έχει σχεδιαστεί για να αναγνωρίζει ορισμένες ψυχικές διαταραχές πριν από τη θεραπεία. «Λέμε ότι φαίνεται πως έχετε συμπτώματα, για παράδειγμα, κατάθλιψης, στη συνέχεια το Ε-couch σας κατευθύνει σε μια επιλογή πέντε διαφορετικών θεραπειών, μεταξύ των οποίων η άσκηση ή η γνωσιακή συμπεριφορική θεραπεία» λέει η Ελεν Κρίστενσεν, διευθύντρια του Κέντρου Ερευνών Ψυχικής Υγείας του Εθνικού Πανεπιστημίου της Αυστραλίας και μια από τους σχεδιαστές του ΜoodGym.

Υπάρχουν επίσης σχέδια για τον εφοδιασμό των προγραμμάτων e-health με ηλεκτρονικά ιατρικά αρχεία, συστήματα ενημέρωσης με μηνύματα κειμένου και τεχνικές παρακολούθησης της υγείας των ασθενών. «Τα δεδομένα από τη συνεχή παρακολούθηση των επιπέδων γλυκόζης στο αίμα των ασθενών θα μπορούσαν να συλλέγονται και να καταγράφονται σε ένα πρόγραμμα σαν το ΒGΑΤhome» λέει ο κ. Ρίτερμπαντ.

Το μέλλον θα δείξει αν τα ηλεκτρονικά προγράμματα Υγείας θα φθάσουν κάποτε να αποτελούν ένα μέρος ρουτίνας της ιατρικής περίθαλψης. Το γεγονός ότι μπορούν να προστατευθούν με εμπορικά δικαιώματακαι άρα να αποφέρουν οικονομικά κέρδη με την αγορά τους- έχει αρχίσει πάντως ήδη να κινεί το ενδιαφέρον των μεγάλων φαρμακευτικών εταιρειών. Μόλις την περασμένη εβδομάδα η Johnson & Johnson αγόρασε τη ΗealthΜedia. Ο Ντέιβιντ Οστιν, συνδιευθυντής της μονάδας eΤherapy του Τεχνολογικού Πανεπιστημίου Σουίνμπερν της Μελβούρνης, δηλώνει αισιόδοξος. «Τα ehealth έχουν πολύ μέλλον» τονίζει. «Θα αποτελούν κοινή πρακτική σε 10 ή 15 χρόνια και θα ανταγωνίζονται τις μεγάλες φαρμακευτικές σε 50 χρόνια».

* Πηγή : To BHMA