356 total views

Διχασμένοι οι επιστήμονες για την καταναλωτική μανία

The New York Times

Αρχικά μάθαμε για το χαλί του Τζον Τάιν της Μerryll Lynch, που κόστιζε 87 χιλιάδες δολάρια και αργότερα για το ιδιωτικό αεροσκάφος που επρόκειτο να αγοράσει η Citigroup, η τιμή του οποίου ξεπερνούσε τα 50 εκατομμύρια δολάρια.

Την περασμένη εβδομάδα, όμως, στον απαστράπτοντα κόσμο των ακριβών αγορών ενεπλάκη ο πολιτικός κόσμος των ΗΠΑ, καθώς έκθεση του γενικού επιθεωρητή δημόσιας διοίκησης της πολιτείας της Νέας Υόρκης ανέφερε ότι η πολιτειακή υπουργός Υγείας Αντόνια Νοβέλο ήταν μανιώδης καταναλώτρια και συχνά επιφόρτωνε τους υπαλλήλους του γραφείου να την ακολουθούν στις «αγοραστικές της εξορμήσεις» σε πολυκαταστήματα, όπως το Macy’s και το Saks Fifth Avenue.

Τον τελευταίο καιρό, το «ακόρεστο shopping» απασχολεί συχνά τα δελτία ειδήσεων, ενώ βρίσκεται και στον πυρήνα επιστημονικής αντιπαράθεσης όσον αφορά τα αίτιά του. Οι ψυχίατροι προσπαθούν να αποφασίσουν κατά πόσον η τάση να κάνουμε μανιώδεις, ανεξέλεγκτες, ιδεοψυχαναγκαστικές αγορές πρέπει να θεωρηθεί ψυχικό νόσημα.

Επί του παρόντος, το Διαγνωστικό και Στατιστικό Εγχειρίδιο Ψυχικών Νόσων -ένα είδος χάρτη των ψυχικών νόσων- δεν το περιλαμβάνει ανάμεσα στις διαταραχές, αν κι έχει αναγνωριστεί από τη γερμανική επιστημονική κοινότητα ως μία μορφή «ιδεοψυχαναγκαστικής διαταραχής».

Σύμφωνα με την Εϊπριλ Λ. Μπένσον, συγγραφέα του «Αγοράζω Αρα Υπάρχω: Ψυχαναγκαστικά ψώνια και η αναζήτηση του Εγώ» το πρόβλημα θα αναγνωριστεί ως ψυχιατρική διαταραχή και στις ΗΠΑ. «Στην καλύτερη περίπτωση, τα ψώνια είναι μία διαδικασία που βοηθάει στον αυτοπροσδιορισμό μας ή ακόμα στην επούλωση των ψυχικών τραυμάτων», εξηγεί η δρ Μπένσον. «Ομως, όπως και κάθε άλλη συμπεριφορά, μπορεί να ξεφύγει του ελέγχου και να εξελιχθεί σε ψυχική διαταραχή, εξίσου επικίνδυνη με τον εθισμό στα ναρκωτικά ή στο αλκοόλ. Πάσχοντες, στο παρελθόν, αυτοκτόνησαν εξαιτίας των υπέρογκων χρεών τους».

Καταγραφή από το 1900

Η «αγοραστική μανία» ως ψυχική νόσος καταγράφεται για πρώτη στις αρχές του 1900 από δύο μαθητές του Φρόιντ, τον Ευγένιο Μπλέρερ και τον Εμίλ Κρέπελιν. Ο Μπλέρερ αναφέρθηκε εκτενώς στους ανθρώπους που έπασχαν από «μανία αγορών», υπογραμμίζοντας ότι ακόμα και η μικρότερη δαπάνη «είναι ιδεοψυχαναγκαστική και οδηγεί στη σώρευση χρεών». Μάλιστα, πίστευε ότι η πάθηση είναι ανάλογη με την κλεπτομανία.

*Πηγή: Η Καθημερινή