288 total views

Ενστάσεις για τις αλλαγές ορισμών σε αρκετές ψυχικές διαταραχές

The New York Times

Ευελπιστούσαν να επιφέρουν μια πραγματική επανάσταση, αλλά, τελικά, το μόνο που ανέτρεψαν ήταν οι ίδιες οι προσδοκίες τους. Ωστόσο, η προσπάθεια αποτελεί πολύτιμο μάθημα για οποιονδήποτε έχει διαγνωστεί ως πάσχων από κάποιο ψυχικό νόσημα.

Η Αμερικανική Ψυχιατρική Εταιρεία ανακοίνωσε την έγκριση της πέμπτης έκδοσης του διαγνωστικού εγχειριδίου, της «Βίβλου των Ψυχικών Διαταραχών». Η επιτροπή ειδικών που το συνέταξε ανήρτησε αρχικά τις προτάσεις στο Διαδίκτυο, θέτοντάς τις σε ένα είδος δημοσίου διαλόγου. Κι αυτό ακριβώς έγινε. Ομάδες ασθενών και οργανώσεις, αλλά και ανεξάρτητοι επιστήμονες, αντιτάχθηκαν στην προτεινόμενη αλλαγή του ορισμού για την κλινική κατάθλιψη και το σύνδρομο Ασπεργκερ, μεταξύ άλλων. Κάποια μέλη της συντακτικής επιτροπής, διαμαρτυρόμενα για τα τεκταινόμενα, παραιτήθηκαν.

Το τελικό κείμενο, που θα δημοσιοποιηθεί την άνοιξη, δεν έλαβε τις καλύτερες κριτικές. Ο ψυχίατρος του Πανεπιστημίου Κολούμπια δρ Μάικλ Φερστ, σύμβουλος στη σύνταξη του εγχειριδίου, επισημαίνει ότι εάν λάβει κανείς υπ’ όψιν τις προκλήσεις του εγχειρήματος και την αδυναμία χάραξης αντικειμενικών ορίων για κάθε διαταραχή, η εργασία είναι καλή. Αλλοι διαφωνούν. «Είναι από τις πιο θλιβερές στιγμές στη σταδιοδρομία μου», επισημαίνει ο δρ Αλεν Φράνσις, πρόεδρος της προηγούμενης επιτροπής και από τους σκληρότερους επικριτές της νέας έκδοσης του «Διαγνωστικού και Στατιστικού Εγχειριδίου Ψυχικών Διαταραχών» (DSM5). Πολλοί ειδικοί που παρακολούθησαν τη διαδικασία ή δεν συμμετείχαν σε αυτή επισημαίνουν ότι το τελευταίο κείμενο δε διαφέρει από την προηγούμενη έκδοση.

Σίγουρα το νέο εγχειρίδιο επιτρέπει στην ψυχιατρική να εισχωρήσει σε νέους τομείς της ανθρώπινης δραστηριότητας, όπως ανησυχούσαν οι επικριτές του. Η εκτός ελέγχου «συσσώρευση» αγαθών αναγνωρίζεται ως ψυχική ασθένεια, ενώ μέχρι πρόσφατα ήταν απλά σύμπτωμα ιδεοψυχαναγκαστικής συμπεριφοράς. Το ίδιο και το σύνδρομο προεμμηνορρυσιακής δυσφορικής διαταραχής. Την ίδια «τιμή» έχουν πολλές ψυχογενείς διατροφικές διαταραχές, μεταξύ των οποίων κάποιες μορφές λαιμαργίας. Στο παρελθόν, ένας άνθρωπος που εμφάνιζε λαιμαργία θα εθεωρείτο υγιής αν και χωρίς καλή αίσθηση του μέτρου. Σήμερα, όμως, θα έχει την ταμπέλα του ψυχικώς διαταραγμένου.

Αυτό που όμως είναι προφανές είναι ότι το νέο εγχειρίδιο είναι προϊόν συμβιβασμών, κάτι που διαφαίνεται σαφώς στις πιο ακανθώδεις διαγνώσεις: τον αυτισμό, την κατάθλιψη και την παιδική διπολική διαταραχή.

Η ομάδα εργασίας για την κατάθλιψη από νωρίς κατέστησε σαφή την πρόθεση να αφαιρέσει από τα διαγνωστικά κριτήρια τη θλίψη η οποία οφείλεται στην απώλεια αγαπημένου προσώπου. Πρόκειται για φυσιολογική αντίδραση στην απώλεια και όχι για κλινική κατάθλιψη που θα πρέπει να τύχει θεραπευτικής προσέγγισης. Οι ομάδες υποστήριξης ατόμων που έχουν χάσει το παιδί τους αντιτάχθηκαν πεισματωδώς στο ενδεχόμενο να «στιγματιστούν» ως πάσχοντες από κατάθλιψη. Τελικά η επιτροπή υιοθέτησε τη μέση λύση. Αφαίρεσε τη συγκεκριμένη εξαίρεση για λόγους πένθους προσθέτοντας σημείωση προς τους ιατρούς ότι απώλεια οικείου, αλλά και σχέσης, οικίας ή εργασίας μπορεί να προκαλέσει την εμφάνιση συμπτωμάτων κατάθλιψης τα οποία θα πρέπει να ληφθούν σοβαρά.

Διπολική διαταραχή

Αντιπαραθέσεις εμφανίστηκαν στα κριτήρια και τον ορισμό της διπολικής διαταραχής στα παιδιά. Τα τελευταία χρόνια οι ψυχίατροι θεωρούν ότι ατίθασα και επιθετικά παιδιά πάσχουν από διπολική διαταραχή, κάτι το οποίο δεν ευσταθεί. Προκειμένου να υπάρχει κατηγορία και για αυτά τα παιδιά, υιοθετήθηκε η ύπαρξη του συνδρόμου διασπαστικής απορρύθμισης της διάθεσης (DMDD). Κι αυτό, όμως, είναι προβληματικό επειδή μπορεί να είναι σύμπτωμα άλλης πάθησης. Από την άλλη, πιθανώς να οδηγήσει στην «ιατροποίηση» των εκρήξεων που παρουσιάζουν τα μικρά παιδιά. Κανείς δεν γνωρίζει τελικά πώς θα επηρεάσει την ιατρική πρακτική.

Πηγή : H Καθημερινή