435 total views

Χάσαμε τον αγαπημένο μας Robin Williams. Τον χάσαμε γιατί τον αφήσαμε να μας φύγει με τον τρόπο που ο ίδιος αποφάσισε ότι ήταν ο καλύτερος για τον ίδιο.

Η απόφασή του να δώσει τέλος στη ζωή του και για πρώτη φορά να προκαλέσει συναισθήματα λύπης και όχι χαράς όπως μας συνήθιζε, σίγουρα μας προκαλεί μεικτά συναισθήματα. Δεν ήταν κάτι που περιμέναμε από τον καπετάνιο μας. Δεν τον είχαμε μάθει ποτέ σαν τον ηθοποιό του Hollywood με τη πολυτάραχη ζωή, τα προβλήματα με τον νόμο, τα προβλήματα με τα ναρκωτικά ή τις όποιες ψυχικές διαταραχές που πολλοί ηθοποιοί τou Hollywood πλέον δημοσιοποιούν, με σκοπό συνήθως να δικαιολογούν τις κακές τους συμπεριφορές.

Τον είχαμε μάθει σαν τον καπετάνιο μας, τον κλόουν μας, τον ψυχοθεραπευτή μας, τον άνθρωπό μας που με τις ερμηνείες του θα απάλυνε τους πόνους της καθημερινότητάς μας και θα μας έδινε γέλιο, χαρά και ζωή. Όσοι είχαν δει λίγο περισσότερο τη δημόσια ζωή του, θα βλέπανε επίσης έναν αρκετά ευαίσθητο άνθρωπο που ήταν δίπλα σε άρρωστα παιδιά και στην οικογένειά του.

Αυτό που δεν μας άφησε να μάθουμε ποτέ ήταν ο αγώνας που έδινε με την υγεία του. Ήταν ένα αρκετά προσωπικό του θέμα, για το όποιο ποτέ δεν θέλησε να μας θορυβήσει, ούτε ποτέ ένιωσε την ανάγκη να το χρησιμοποιήσει για να κερδίσει κάτι από εμάς. Ήταν ένας πραγματικός gentleman, με την αγγλική έννοια του όρου.

Αλλά όλα αυτά που δεν μας είπε, στο τέλος τού στέρησαν τη ζωή.

‘Επασχε λένε από κατάθλιψη. Είχε επίσης λένε ιστορικό με χρήση ουσιών (κοκαΐνης) και αλκοόλ. Είχε επίσης λένε προβλήματα με τη καρδιά του και τέλος επίσης μας είπαν ότι είχε και πρόσφατη διάγνωση της νόσου του Πάρκινσον. Μέσα σε όλα βάλανε και τα οικονομικά προβλήματα που αντιμετώπιζε από τα διαζύγια με τις δύο πρώην συζύγους του.

Ο ίδιος βέβαια διάλεξε να μην μας έχει πει και να μην μας λέει τίποτα από τις δυσκολίες της ζωής του. Διάλεξε ακόμα και τον τελευταίο χρόνο της ζωής του να δουλέψει πάνω σε τέσσερεις καινούργιες ταινίες και να συνεχίσει να μας δίνει γέλιο, χαρά και ζωή.

Εάν του χρωστάμε κάτι για όλα όσα μας έχει δώσει, είναι να μάθουμε για το θέμα που τον βασάνιζε και να μάθουμε να αγαπάμε και να σεβόμαστε του ανθρώπους που βιώνουν αντίστοιχες δυσκολίες με την υγεία τους. Με τον ίδιο τρόπο που αγαπήσαμε τον καπετάνιο μας, τον διπολικό μας καπετάνιο.

Γιατί αυτό που ποτέ δεν μας είπε ο ίδιος, και ακόμα δεν μας έχουν πει επίσημα και όσοι μιλάνε εκ μέρους του, είναι ότι ο Robin Williams εκτός από Robin Williams ήταν και διπολικός ασθενής (μανιοκαταθλιπτικός). Ήταν ένας καλός και δημιουργικός διπολικός ασθενής.

Εάν κρίνουμε από όλα όσα έχουμε δει και τα λίγα πράγματα που έχει αναφέρει δημόσια για τη διάθεσή του, το πιο πιθανό ήταν ότι είχε την διπολική διαταραχή τύπου 2, η οποία χαρακτηρίζεται από επεισόδια υπομανίας και κατάθλιψης αλλά όχι επεισόδια μανίας τα οποία είναι δύσκολο να μην προκαλέσουν κάποια δημόσια αναστάστωση.

Εάν και από αρκετούς η διπολική τύπου 2 λανθασμένα θεωρείται μία πιο υποκλινική και ήπια μορφή της κλασικής μανιοκατάθλιψης (διπολική τύπου 1), πολλές φορές μπορεί να γίνει αρκετά πιο δύσκολη στη θεραπεία και στη διαχείρισή της και μακροπρόθεσμα πιο επικίνδυνη.

Πιο επικίνδυνη γιατί θα διαγνωστεί λανθασμένα ως μία καταθλιπτική διαταραχή, ο ασθενής θα ακολουθήσει λανθασμένες θεραπείες με αντικαταθλιπτικές αγωγές που μακροπρόθεσμα θα φέρουν χειροτέρευση της πορείας της. Επίσης, υπάρχει σημαντική δυσκολία στην αναγνώριση και στην αποδοχή της και από τον ασθενή αλλά και από τους ειδικούς. Οι φάσεις της υπομανίας κατά κανόνα έχουν ένα θετικό χαρακτήρα και δεν προκαλούν βραχυπρόθεσμα προβλήματα. Έπειτα από μία κατάθλιψη, οι φάσεις υπομανίας είναι σίγουρα μία μεγάλη αναπνοή ζωής… μία αναπνοή ζωής που δυστυχώς μακροπρόθεσμα μειώνουν το προσδόκιμο της ζωής των ανθρώπων που τις βιώνουν, και το μειώνουν γιατί δίνουν συνέχεια στη διπολική διαταραχή και σε όλα τα κακά συνεπακόλουθά της (εξαρτήσεις, καρδιολογικά προβλήματα, αυτοκτονίες κτλ).

Όταν ξαναδούμε τις ταινίες του, ας θυμηθούμε ότι όλες αυτές οι φάσεις και σκηνές υπομανιακού παροξυσμού που μας χάριζαν γέλιο, χαρά και ζωή, ήταν φάσεις και στιγμές που του μείωναν τη δική του ζωή. Ο καπετάνιος μας αγαπούσε να θυσιάζεται για μας.