659 total views

Λίγες έρευνες έχουν εξετάσει την επίδραση του παιδικού τραύματος, και τους τομείς της παιδικής κακοποίησης, σχετικά με την διπολική διαταραχή.

Μία σχετική μελέτη από τους Garno & συνεργάτες (2005) είχε ως στόχο να αξιολογήσει την συχνότητα και τους διαφορετικούς τρόπους παιδικής κακοποίησης που αναφέρθηκαν από ενήλικες ασθενείς με διπολική διαταραχή, καθώς και την σχέση τους με την κλινική πορεία των ασθενών. Σύμφωνα με την βιβλιογραφία η σοβαρή παιδική κακοποίηση έχει συσχετιστεί με την κατάθλιψη και την οριακή διαταραχή προσωπικότητας. Η παιδική κακοποίηση έχει ακόμη συσχετισθεί με πολύπλοκες μορφές των ενήλικων ψυχικών διαταραχών, συμπεριλαμβανομένων την αυτοκτονικότητα, την κατάχρηση ουσιών και ψύχωση.

Οι ερευνητές αυτής της μελέτης προέβλεψαν ότι οι διπολικοί ασθενείς που είχαν κακοποιηθεί στην παιδική τους ηλικία, θα έχουν επίσης συννοσηρότητα με κατάχρηση ουσιών, διπολική διαταραχή με ταχείες εναλλαγές φάσεων και απόπειρες αυτοκτονίας. Επίσης προέβλεψαν ότι οι συνυπάρχουσες πολλαπλές μορφές κακοποίησης θα συνδέονται με χειρότερη κλινική πορεία και ότι η σοβαρή σωματική ή σεξουαλική κακοποίηση είναι πιο διαδεδομένη στις γυναίκες.

Σε αυτήν την έρευνα πήραν μέρος 100 ασθενείς με διπολική διαταραχή (95 εκτός κλινικής και 5 από κλινική). Από τους οποίους 73 είχαν διαγνωστεί με διπολική διαταραχή τύπου Ι και 27 με διπολική διαταραχή τύπου ΙΙ, σύμφωνα με τα διαγνωστικά κριτήρια του DSM-IV.

Μετά από γραπτή συγκατάθεση, όλοι οι συμμετέχοντες υποβλήθηκαν σε ψυχομετρικές εκτιμήσεις. Η παρουσία της παιδικής κακοποίησης βαθμολογήθηκε χρησιμοποιώντας ένα ειδικό ερωτηματολόγιο παιδικού τραύματος. Η κλινική κατάσταση κατά τη στιγμή της ένταξης στη μελέτη αξιολογήθηκε με την κλίμακα Hamilton για κατάθλιψη και την κλίμακα Young για μανία. H διπολική διαταραχή με ταχείες εναλλαγές φάσεων και η κατάχρηση ή εξάρτηση ουσιών καθώς και οι απόπειρες αυτοκτονίας επίσης αξιολογήθηκαν με δομημένες συνεντεύξεις.

Σύμφωνα με τα αποτελέσματα από τους ασθενείς, η μέση ηλικία κατά το πρώτο επεισόδιο ήταν 17,5 και μόνο μια μικρή μειοψηφία (16 από 99 ασθενείς, 16%) είχαν για πρώτη φορά επεισόδιο πριν από την ηλικία των 10 ετών. Όσοι είχαν ιστορικό σοβαρής κακοποίησης εμφάνισαν την διαταραχή σε μικρότερη ηλικία σε σχέση με εκείνους που δεν είχαν τέτοιο ιστορικό. Επίσης βρέθηκε οι διπολικοί ασθενείς που είχαν βιώσει κακοποίηση βίωναν πιο πολύ κατάθλιψη στο παρών και στο παρελθόν οι περίοδοι που είχαν βιώσει σοβαρή κατάθλιψη ήταν πολύ μεγαλύτεροι από αυτούς που δεν είχαν κακοποιηθεί.

Αντίθετα, δεν βρέθηκε συσχετισμός μεταξύ των φύλων και της σοβαρότητας της παιδικής κακοποίησης ή κάποιας υποκατηγορίας, όπως συναισθηματική κακοποίηση, σωματική κακοποίηση, συναισθηματική παραμέληση, σωματική παραμέληση ή σεξουαλική κακοποίηση. Επίσης δεν βρέθηκαν διαφορές μεταξύ διπολικής διαταραχής τύπου Ι και τύπου ΙΙ σε σχέση με κάποιο είδος κακοποίησης.

Περίπου οι μισοί από τους ασθενείς είχαν κακοποιηθεί σοβαρά όταν ήταν παιδιά και κυρίως είχαν βιώσει συναισθηματική κακοποίηση.

Συγκεκριμένα το 37% ανέφερε συναισθηματική κακοποίηση, το 24% σωματική κακοποίηση, το 24% συναισθηματική παραμέληση, το 21% σεξουαλική κακοποίηση και το 12% φυσική παραμέληση.

Δύο ή περισσότερες διαφορετικές μορφές σοβαρής κακοποίησης εντοπίστηκαν σε 36 από τους 99 συμμετέχοντες (36%): από αυτούς, 16 είχαν βιώσει δύο μορφές σοβαρής κακοποίησης, 10 τρεις μορφές σοβαρής κακοποίησης, 6 τέσσερις μορφές κακοποίησης και 4 συμμετέχοντες όλες τις πέντε μορφές σοβαρής κακοποίησης.

Οι διπολικοί ασθενείς που είχαν βιώσει σοβαρή συναισθηματική κακοποίηση ή συναισθηματική παραμέληση ήταν πιο πιθανό να κάνουν κατάχρηση ουσιών ή να είναι εξαρτημένοι σε αυτές.

Επίσης παρατηρήθηκε ότι οι ασθενείς που είχαν υποστεί σοβαρή συναισθηματική κακοποίηση, σωματική κακοποίηση ή συναισθηματική παραμέληση χαρακτηρίζονταν από ταχεία εναλλαγή διπολικής διάθεσης.

Οι διπολικοί ασθενείς που είχαν βιώσει σοβαρή συναισθηματική κακοποίηση ή σεξουαλική κακοποίηση στην παιδική ηλικία ήταν πιο πιθανό να έχουν κάνει και μια απόπειρα αυτοκτονίας.

Επίσης σύμφωνα με τα ευρήματά αυτής της έρευνας πολλαπλές μορφές παιδικής κακοποίησης συχνά συνυπάρχουν και ενδέχεται να συμβάλλουν προσθετικά ή συνεργικά για πιο εκτεταμένη ψυχοπαθολογία και αυτοκτονικότητα που παρατηρείται στην ενήλικη ζωή.

Εάν και το δείγμα της συγκεκριμένη μελέτης ήταν σχετικά μικρό και όχι απαραίτητα αντιπροσωπευτικό για όλους τους διπολικούς ασθενείς, η μελέτη μας δείχνει σίγουρα ότι οι διπολικοί ασθενείς που έχουν βιώσει παιδική κακοποίηση χρειάζονται περισσότερη κλινική και ψυχοθεραπευτική φροντίδα.


– Συγγραφή άρθρου: Ραφαέλα Ηρώ Σχίζα, Ψυχολόγος, Μέλος συνεργάτης της ΕΔΟ.
– Επιστημονική επιμέλεια: Δρ. Ιωάννης Μάλλιαρης, Ψυχολόγος, Διδάκτωρ Κλινικής Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου του Λονδίνου, Επιστημονικός υπεύθυνος της ΕΔΟ.

Πηγή: Σχίζα & Μάλλιαρης (2016) Οι Επιπτώσεις της παιδικής κακοποίησης στην διπολική διαταραχή (μανιοκατάθλιψη). maniokatathlipsi.gr .

Ελεύθερη η αναδημοσίευση, ως έχει, με αναφορά στην πηγή.

Garno, J. L., Goldberg, J. F., Ramirez, P. M., & Ritzler, B. A. (2005). Impact of childhood abuse on the clinical course of bipolar disorder. The British Journal of Psychiatry, 186(2), 121-125.